۲۶ مهر ۹۴ ، ۱۲:۴۶
ارادت عددی
امروز صبح در اتوبوس به سن خودم و علی فکر می‌کردم و اینکه چه‌قدر خوب است علی ۲۸ سال دارد و چه‌قدر بد است من ۲۷، حس می‌کردم بیست‌وهفت انگار بار بیشتری از بیست‌وهشت دارد، حتی به این فکر کردم که اگر بیست‌وهشت ساله بشوم جوان‌ترم و باید از تمام روزهای آن یکسال استفاده کنم، چون فقط قرار است یک‌بار در عمرم بیست‌وهشت سال داشته‌باشم.
بعد نتیجه گرفتم که کلا اعداد زوج را دوست دارم و وقتی سن‌م به عدد زوج می‌افتدد خوشحال‌ترم، اما خوب بخش زیادی از این نتیجه‌گیری‌ها «کشک» بود، همین یکساعت پیش که اتفاقی داشتم پست‌های قبلی وبلاگم را مرور می‌کردم، فهمیدم این مقدار ارادتم به بیست‌وهشت از کجا می‌آید.
ولی مزخرف می‌گن!
عددها فقط شخصیت خودشونو دارن...