صندلی لهستانی

من انسان خیلی خیلی خوشبختی هستم،اینقدر خوشبخت که صاحب چیزهایی میشم،که گاهی لیاقتشون و ندارم.این خوشبختی من از داشتن چیزهای ِ خیلی بزرگ ناشی نمی‏شه بلکه،از داشتن چیزهاییه که آرزو داشتم و حالا دارم.

قبل از اینکه رشته ی فناوری‏اطلاعات قبول بشم،فکر می‏کردم باید صنایع یا معماری بخونم،ولی الان می‏فهمم،من از اول هم برای این رشته ساخته شده‏بودم و دوستش هم داشتم،حتی با وجود اینکه دانشگاه آنچنان عالی قبول نشدم،ولی دوستش دارم،چون افرادی و تویه همون دانشگاه دیدم و شناختم که شاید اگر مسیر زندگیم جور دیگه‏ای بود از داشتنشون محروم می‏شدم،حتی جاده‏ی تهران تا دماوند هم چیزی بود که من همیشه آرزو داشتم،جاده‏ای نه زیاد طولانی و نه زیاد کوتاه!

اینها همه‏ی خواسته‏هاییه که من می‏خواستم و نمی‏دونستم،و همیشه کسی بود که بهتر از من بدونه! من این بهتر دونستن و درک کردم،مخصوصاً به خاطر اتفاقاتی که این مدت برام افتاد و همه‏ی برنامه‏هایی که چیده بودیم و بهم زد،و البته از نظر من همون بهتر که بهم زد!

اینکه کسی باشه که بهتر از تو بدونه و بهترین و جلویه پات قرار بده،خوبه،و خوب‏تر از اون ایمان داشتن به این حضوره!

من به این حضور ایمان دارم!و امیدوارم همیشه این ایمان و حفظ کنم!

 

""""

 

                         تا تو مراد من دهی ، کشته مرا فراق تو

                         عزیز ِ دل ِ من!امامتت مبارک!

                                                                                

                                                                                                                          """

 

*این‏بار که به سراغ من آمدی،با یک کتاب شعر بیا! ترجیحاً پر از غزل‏های عاشقانه و توصیف‏های زیبا!اصلاً شاملو بیاور،بعد بیا با هم پناه ببریم به دو صندلی لهستانی در کنج یک کافه‏ی دنج!

می‏دانم،عجیب است،من ِ همیشه فراری از کافه‏ها هوس کافه کرده‏ام،ولی اینبار بیا یک کافه‏ی دنج با نوری کم پیدا کنیم و میان بوی قهوه و سیگاری که همیشه در کافه‏ها هست،گم شویم،من قول می‏دهم برایت یکی از حکایت‏های مستور را بخوانم،یا حتی یکی از سیاه مشق‏هایم را که توئه دیوانه دوستشان می‏داری!

فقط بیا!حتی اگر شده،بدون یک کتاب شعر،پر از غزل‏های عاشقانه و توصیف‏های زیبا!

 

 

 

---

 

**کانال‏هارو می‏چرخوندم،زدم دو،خانم روانشناس بالینی می‏گفت:خیانت یعنی همه‏ی اون رابطه‏ای که نمی‏تونی به شریک ِزندگیت بگی!

راس می‏گفت!

***داستان افتادن گوشیم از دستم توی قطار ِ در حال حرکت و لیز خوردنش و افتادنش از سوراخ بین دوتا واگن و.... مفصّله!

بعداً تعریف می‏کنم!

*4x آیا می‏دونستید من یه وبلاگ‏داره بسیار متعهدم!به تمام بازدیدکنندگانم سر می‏زنم،پست‏های نخوندشون و می‏خونم و تمام نظرات و هم پاسخ می‏دم! اینطور آدمی هستم!

*5x دلم می‏خواد توسل کنم،بسپرم خودم و تو و زندگیمون و بهش و آروم لبخند بزنم،دلم می‏خواد با هم توسل کنیم،به نظرم دوای ِ همه‏ی این نگرانی‏ها،همون توسله!

*6x اینجا رو دوست دارم،هم به خاطره پستاش هم آهنگش!

راستی یادم بندازید در مورد گوگل‏ریدر مقاله‏ای که خیلی وقته می‏خواستم بذارم و بذارم! می‏خوام ثابت کنم اگه کامنت نمی‏ذارم این معنارو نمی‏ده که نمی‏خونمتون.

 

یاعلی