الان که اجازه هست به دلتنگی فک کنم؟!!

گفت:چه پیر شدی دختر!

و من لبخند زدم و فکر کردم،پیرنشدم،از زور دلتنگیه!

_انگاری چشات،گوشه‏ی چشات افتاده،چرا اینقدر ته ِ چشات بن بست شده؟!!

       :چشات! من غرق میشم ااا!

       چش چرخوندم سمت میز ِ چوبی ِ پارک

دوباره لبخند زدم!

_چته دختر؟!چه بی‏حاله خنده‏هات!یه هوارهوار بخند دلمون وا شه!

       _کرشدم از بس هوارهوار خندیدی!!

_هوی دختر اینقد نشین تنهایی تو این اتاق! بیا پیش ما! مثلاً مهمونیه‏ها!

برگشت و از اتاق رفت بیرون،صدای حرف و بشقاب و خنده از بیرون اتاق بال‏بال می‏زد،می‏یومد خودش و پرت می‏کرد وسط اتاق جلوی ِ من و بالا پائین می‌‏رفت و من فقط نگاش می‏کردم،از اون وسط اتاق دور می‏گرفت و می‏چرخید دورتادور اتاق و من فقط نگاش می‏کردم و جرات نمی‏کرد بیاد بپره تو بغلم،توچشام،رو لبام،رو قلب ِ ورم کردم از....

تکیه داده بودم به کنج اتاق و الکی کتاب می‏خوندم.

دلتنگیه به کنار،دلم می‏گیره وقتی من ِ ما،تو چشای ِ این جماعت و هرجماعت ِ دیگه‏ای فقط "من" ام!

من که من نیستم،من توام،اصن من "ما" ام!

"ما" ِ ما کو؟!!

 

    پیوست:صدای بارون میاد؟؟