بــ ِ بَخش که من، بزرگترین اشتباه ِ اتفاقیه زندگیه تو بودم.

_میام خونه، تورو میبینم...

دوباره حس کرد، سوار یکی از این چرخ و فلاک دوره گردا شده و اون داره تند تند می‏چرخوندش، با هرکلمه‏ی اون، انگاری با سرعت چرخ و فلک میومد پائین و دوباره می‏رفت بالا، دلش مثل همون وقتا که سوار ِ چرخ و فلک می‏شد، هوری می‏ریخت پائین، چشاش زُل زده بود به خودش تویه یه خونه‏ که نمی‏دونست کوچیکه یا بزرگه، زُل زده بود به خودش کنار اون! چرخ و فلک دوباره اومد پائین و رفت بالا!

_بسه!

وایساد، وسط ِ راه، بین ِ یه چرخ سریع، وایساد!

_تو بزرگترین اتفاق زندگیه منی!

ایستاد، بالایه بالا، چرخ و فلک و نگهداشت، چسبید به یکی از میله‏ها و زُل زد به لبخندش، خودش و سپرد، بی‏ترس، به اون، تا هرچه‏قدر دوست داره بچرخوندش! تو خیالش تکیه کرد به دستایه اون!

_اشتباه بود، بزرگترین اشتباه ِ من بود! بزرگترین اشتباه ِ اتفاقیه ِ من بود!

داشت باد میومد؟! کلمه‏ها فرار می‏کردن تا نرسن به گوشش، تا نیوفته از چرخ و فلک، تا از همه‏ی دنیا یه صدایه آخ نیاد، تا زُل زنه به خودش، که کز کرده یه گوشه، یه گوشه که گوشه نیست، نه سایبون داره نه دیوار، نه دوتا دست!

 

 

اصلاحیه: نویسنده بعد از اینکه تا چهارونیم صبح بیدار ماند، به این نتیجه رسید که گوشه بدون گوشه نمی‏شود، پس رو کرد به دخترک و کمی نصیحتش کرد تا یک تنه به قاضی نرود، بعد هم به چرخ و فلک سوار گفت، سعی کند کمتر خرکی چرخ و فلک را بچرخاند! و انها سال‏هایه سال با هم در خوشی و صفا زندگی کردند.

 

پ.ن:این فیلم و دیدید؟ Stranger Than Fiction یه بار هم شبکه یک ِ خودمون داد، همون فیلمه که آهنگ پایانیش شبیه تیتراژه اخبار ساعت نه ِ شبکه یکه :دی

راستش منم مثل نویسنده این کتاب به این نتیجه رسیدم، شخصیت بنده خدایه داستان گناه داره! اگرچه داستانکم یه شاهکار نیست ولی در عوض شیرینه!(اعتماد بنفس:دی)