۱۴ تیر ۸۸ ، ۰۰:۳۲
پیش درآمد آرزوها!
برای من نوشتن از رویاهایم یعنی نوشتن بیست و یک سال ضربدر دو!
عمر همه ی انسانها تقسیم بر دو می شود چرا که شبها به حساب نمی آید ولی برای من شبها مهم ترین لحظه ها هستند،لحظه های پرواز خیالم به دوردستها و گاهی نزدیک ِ نزدیک،همین کنارها!
رویا پردازی مخصوص انسانهاست و برای زنان و دختران امری عادی و ضروری است و برای من رویا یعنی حقیقتی که به زودی می آید!
برای نوشتن رویاهایم زمان می خواهم،نه به اندازه ی یک عمر،بلکه به اندازه ی فکر کردن به عمر دخترک بیست و یک ساله!
"محض خاطر دعوت چادرنشین جان عزیز"
پ.ن:حرفهای آدمی مثل هادی غفاری ابلهانه تر و احمقانه تر از اشکهای کرباسچی بود،برای من!!!
