بخوان به نام دل!
گاهی بعضی آنچنان بر دل می نشینند،که دلت برایشان پرپر می زند و هر لحظه ی خوشی آنها تو را خوشنود تر از خوشی های خودت می کند،آنقدر شاد می شوی از لبخندشان که دلت می خواهد قهقه بزنی از خوشی،در این میان تو فکر کن بفهمی او عاشق شده،دلسپرده به دلداری و سیراب از جام عشق است!
اگر خودم عاشق می شدم و محبوبم را کنارم می دیدم،شاید به این حد خشنود نبودم،در میان اینهمه لحظه های سخت،بین اینهمه غم که یکجا به قلبم حجوم آورده بود،شاد ترین خبر بود،دلم زنده شد،حسودی نکردم،نه! فقط دلم خواست،دلم خواست آنگونه پاک دل ببازم!
.
.
.
برای سمانه و حمید
روزگاری نه تو لیلی بودی و نه او مجنون!
تو دخترکی بودی و او پسرکی که شاید حتی نامش قیس هم نبود
فقط نمی دانم چه طور ناگاه تو لیلی شدی و او مجنون!
نه به مکتب رفتید و نه برای هم مثنوی گفتید و نه او بیابان گرد شد و نه تو موی پریشان کردی!
انگار از اول می دانستید رسم عاشقیتان را!
انگار از روز اول به انتظار نگاهش بودی و ....
او هم،انگار به انتظار حضور تو بود!
دلسپردی و دلسپرد!
نه دیگر تو "تو" بودی و نه او "او"
شدید "ما" !
تو نام او را زمزمه می کردی و او حضور تورا دوره !
آنقدر زلال شدی که وقتی نگاهت می کردم ، تصویر خود را در تو می دیدم!
نگاهت می کردم و دلم می خواست اینهمه عشق و پاکیت را از بر کنم.
چه زیباست دل سپردن تو،چه شکوهی دارد این خیال!
خیال دیدن تو در کنار محبوبت!
و من شیفته ی تمام پاکیت هستم،در بارگاه عشق!
.
.
.
.
.
محض عیدی بود،کم بودنش را به بزرگی خودت ببخش!
.
.
.
.
اطلاعیه : فکر کردم ، توی این چند روز باقیمانده از امسال،برای هر کسی چیزی بنویسم،شاید تنها کاریه که در حال حاضر از دستم بر می یاد،هر کس که دیدم و امسال به نحوی در زندگی من تاثیر داشته.
دعوتنامه:از همه ی دوستان به صورت رسمی دعوت می کنم،که اگر دوست دارند،بنویسند و من شب عید همه ی نوشته ها را در وبلاگ قرار می دهم،هر کدام از دوستان هم خواستند،می توانند دوستی را دعوت کنند(بدون محدودیت)،ورود برای عموم هم آزاد است! چه وبلاگ دارها،چه بی وبلاگها!
محض تکرار:این یک دعوت رسمی بود!
