من هم یکی مثل باقی*

 

اگر بغض ِ من گفتنی بود، دلم آسمان می‏شد!

 

اردیبهشت ِ خیس ِ من، انگار باید با بغض بیاید و برود..

 

 

تویه طالع همه انگاری یه کسی هست که باید بره

 

 

 

یه چیزی این وسط گم شده، مثل یه تیله که باید قِل می‏خورد میومد سمت ِ من ولی یکی اون بالا نگهش داشته تا نیاد، انگاری همیشه باید یه جایه قضیه اشکال داشته‏باشه!

 

 

 

خسته شدم! یکی بیاد من و از بین اینهمه حرف‏هایه تکراری و مزخرف و اذیتایه ریز و درشت بکشه بیرون!

 

 

من که آدم دپرسی نیستم، ولی تو یه پخ به من کن تا ببینی چه‏طوری واست آبغوره گیری را می‏ندازم! خسته شدم! یه جایه کار می‏لنگه!

 

*بعضی وقتا نمی‏خوای ولی به زور می‏خوان تورو تافته‏ی جدا بافته کنن!