"بهار" به روایت نامه های بی مقصد (4)
برای رویا
سلام دوست جون!
همین حالا که می نویسم،تازه 5 دقیقه است که گوشی را قطع کرده ام،دختر دلم برایت تنگ شده،می فهمی؟! تنگ شده!
چند روز است ندیدمت؟! بشمار!پنجشنبه،جمعه،شنبه!!! زیاد نیست؟!
رویای ِ من،دوست جونم،دلم می خواهد همه ی خوشی هایم را یکجا به تو بدهم،دلم می خواهد همه ی بار غمت را یکجا از روی شانه های کوچکت بردارم،دلم می خواهد زخم دلت را مرحم بگذارم،ولی.....
خودت بهتر می دانی،این زهرا دعایش هیچ کجا کارساز نبوده!
رویای ِ من،بنده ی مقرب خدا!! همیشه فکر می کردم،چه کردم به درگاهش که تو شدی دوست جونم،چه کردم؟! رویای ِ من ،این چشمها و لبخندها،چه صبورند،چه تو دارند،ولی من می خواهم،غصه ای که در عمق نگاهت لانه کرده را بیرون بکشم و یکجا سر بکشم!!
رویای ِ من ،در عجبم،در عجب همه ی صبرت،همه ی پاکیت،همه ی لبخندهای ساده ات،رویای ِ من،روزهایم را با آمدنت روشن کردی،دلم می خواست کاری برایت بکنم،دلم می خواست جبران همه ی حضور پر از پاکیت را بکنم،ولی،دستم خالی است،دستهایم در مقابل همه ی پاکی ات خالی است.
"خواهر ِ تو."
برای نفیسه
سلام دوست جون!
دختر جان امروز که دیدمت،دلم برای خودم سوخت،که باید چند روز بی دیدنت به سر کنم.
خانوم جان،یک سوال؟!
تو چه طوری اینهمه خوب هستی؟،اینهمه صبور؟! اینهمه عاقل ؟! اینهمه ......
سکوت که می کنی،نگاهت پر از حرف می شود،دلت که می گیرد،حتی فکر نکنم چشمهایت هم بفهمند،از بس که دلت راز نگهدار و صبور است.وقتی می بینمت،وقتی به تو فکر می کنم،وقتی به
آینده ات نگاه می کنم،مثل مادری می شوم که قد و بالای دخترش را نگاه می کند و ذوق می کند.
این خدایی که من می شناسم دلش نمی آید بنده ای مثل تو را غمگین کند،دختر جان اینهمه سعادتی که من در طالعت می بینم را هیچ فالگیری ندیده!!!
حرف این زهرا را باور کن!
حرف من را باور نمی کنی؟! خوب نکن!!
دلت که دروغ نمی گوید،دلت آینه است دختر! نگاه کن! جز روی چون ماهت چه می بینی؟!جز خدایی که به رویت لبخند می زند چه می بینی؟!
چند ساعت از با هم بودنمان می گذرد؟! 4
ساعت،نگو کم است!!!
دختر ِ نجیب ِ مهربانم،دلم برای لحظه هایی که در کنارم بودی تنگ شده.به خدایت بگو،حتماً بگو،که
زهرا گفت:حیف این دخترک نبود؟! که همنشین منش کردی؟!
"خواهر ِ تو."
